Categorieën
Bewustzijn

Vrij zijn in je leven

[vc_row padding_top=”0px” padding_bottom=”0px”][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”2/3″]

Hoe vrij voel jij je in dit leven?

Je komt hier op aarde als een klein afhankelijk wezentje die aandacht nodig heeft van anderen. Je komt hier en je groeit op. Als kind heb jij van jouw ouders gezien hoe vrij zij zich voelden, net zoals zij dat gezien hebben van jouw grootouders, enzovoort. Zo heb je (on)bewust veel overtuigingen van hen over het thema vrijheid meegekregen. Dat heeft je gevormd tot wie je nu bent.

 

Je hebt daar, ergens tussen je pubertijd en nu, zelf een draai aan gegeven. Jij met jouw eigen unieke ervaringen, zet jouw leven voort op de manier die jij wilt. Tenminste, dat denk je. Jij hebt die keuzes gemaakt en je wilt trouw zijn aan de mensen om je heen die er vanuit gaan dat jij dit leven wilt.

Scheurtjes

Al snel, of in de loop der jaren, ontstaan er scheurtjes in het beeld van het levensgeluk dat je jezelf voor ogen hield. Er zijn waarschijnlijk heel veel fijne aspecten in je leven, waar je dankbaar voor bent. Je voelt je alleen vaak moe en de afspraken op je werk of de voorwaarden van je studie zijn veeleisend. Je kinderen verzetten zich op ongelegen momenten. Je relatie loopt wel maar je voelt je niet altijd gezien door de ander. En jij doet je best om alles goed te laten verlopen. Zo gaat het meestal. Want zoals het leven eruit ziet,  is het leven waar jij voor koos. Bovendien geeft dit zekerheden. Die zekerheden… daar hecht je ook aan, en terecht. Heel ongelukkig of ontevreden ben jij niet.

En dan is daar plots die dag, dat je enorm uitvalt tegen je kinderen en zij jou verbluft aankijken. Je wilt dat niet doen, maar het wordt je echt teveel! Het is die dag, dat alles op je werk ineens niet meer loopt en je niet meer weet hoe je het moet managen. Of het is die dag, dat je ineens heel aangenaam wordt verrast door een ander en kriebels voelt, die je eerst voor je partner had. Hoe ga je daar mee om?

Het zijn voorbeelden van momenten in je leven die jou de mogelijkheid geven om opnieuw te kiezen, te doorzien hoe je leven wordt bepaald door overtuigingen. Het zijn momenten, allemaal anders, waarop je de kans krijgt om jezelf te bevrijden. Want hoe vrij was je tot nu toe?

Zo vrij als een vogel

Het antwoord luidt: zo vrij als een vogel! Maar we zetten onszelf meestal gevangen. Zoals een vogel gevangen zit in een kooi met een openstaande deur. Gevoed door je familielijn waar je met onzichtbare draden mee bent verbonden. Voeding die voor jou in meer of mindere mate voldoende en passend was. In ieder geval heeft het je gebracht waar je nu bent. Bewust en onbewust, met alle verantwoordelijkheden die jij jezelf hebt gegeven. Jij hebt de keus om te vliegen, maar je blijft toch vaak zitten in die kooi. Verlangend naar vrijheid. Meestal doe je dat vooral omdat je bang bent voor de gevolgen als je opnieuw zou kiezen.

Is dit een pleidooi om je hele leven om te gooien? Nee! Het is een verhaal om je te laten stilstaan bij jouw verlangens en te kijken wat je er mee wilt doen.

Spannende weg

Wanneer je bij jezelf een terugkerende ontevredenheid of verlangen over een deel van je leven waarneemt, dan kan je daar praktisch verandering in aan brengen. Je solliciteert bijvoorbeeld naar een andere baan, je gaat minder werken, je probeert meer mindful te zijn in je aanpak naar je kinderen. Dat kan werken, voor even. Alleen heb je dan nog niet in de gaten welke patronen aan jou zijn doorgegeven. Je voelt en ziet nog niet de onderstroom die jou voortbeweegt. Waardoor dezelfde signalen in een ander jasje gezellig nog eens voorbij kunnen komen.

De stormen en wervelwinden, bergen en dalen in je leven bieden jou een unieke kans om jezelf vrij te maken. Door achterom te kijken en jezelf bewust te worden van opgelegde of overgenomen ideeën uit je familielijn en/of cultuur. Daarna kan je vóóruit met de verworven inzichten van wat er achter je ligt en gaan leven wat bij je past. Dat is een spannende weg. Maar wijzer geworden door bewustwording van wie jij bent en hoe je zo bent gevormd, leer je te vertrouwen. Je leert de vrijheid te nemen die je is gegeven om te leven zoals jij wilt.

Zoals  de winter  met zijn kou en het blauwe, bijna metaalachtige licht, elk jaar weer plaats maakt voor de lente die bloesems tovert en zoete geuren verspreidt. Op dezelfde manier mag jij je losmaken van vastgezette overtuigingen en je pad kan zich als de lente gaan ontvouwen. Je leert in te zien hoe je signalen als wegwijzer kunt gebruiken, in plaats van je er tegen te verzetten.

Er zijn talloze manieren om bewust te worden van deze wegwijzers. Kijk eens naar je wensen. Ontrafel je diepste verlangens. Zet ze op een rij en realiseer je eens hoe lang je dit verlangen al bij je draagt. Hoe je dit als kind wellicht al voelde. Ga eens voor jezelf na of je werkelijk jouw leven leeft of een herhaling neerzet van wat jou is voorgedaan door je voorouders. Of hoe je het tegenovergestelde probeert te verwezenlijken en daarmee in de valkuil van de andere kant belandt. Probeer eens op een rij  te zetten wat jouw dromen waren en of ze zijn uitgekomen. Ga bij jezelf te rade welke stemmen in jou je tegen houden. Zijn die echt van jou? Word je bewust hoe het leven jou een handreiking geeft om je los te maken, door ervaringen die op het eerste gezicht misschien niet prettig lijken.

 

Als je aanloopt tegen een rode draad in je leven en je komt er alleen niet verder uit, dan kan je in mijn praktijk ontdekken wat er nog verstopt ligt en bewust gemaakt wil worden. En ik beloof je, het zullen altijd cadeautjes zijn. Gaandeweg lukt je dit beter en beter en ontdek je  dat het leven je alles aanreikt wat je nodig hebt. Het resultaat is dat je voor jezelf een aangenamer leven creëert en als gevolg daarvan anderen kunt inspireren om hetzelfde te doen. Precies waarvoor je hier in jouw familielijn gekomen bent: Vrij te zijn in je leven!

 

 

Bronafbeelding: Bron

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Bewustzijn

Burn-out; het beste dat je kan overkomen

[vc_row padding_top=”0px” padding_bottom=”0px”][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”2/3″]

Ben jij iemand die graag voor anderen zorgt? Die zich druk maakt om het welzijn van anderen? Ben jij zo iemand die het belangrijk vindt dat iedereen het naar zijn zin heeft? En ben jij ook degene die heel vaak bekaf is aan het einde van de dag? Grote kans dat je dan op een gegeven moment opgebrand raakt. En eigenlijk is dat prima.

 

Hoe ik dat weet? Ik beschrijf hierboven mijzelf. En ik weet als geen ander hoe het is om oprecht voor de ander te voelen en het ook echt te menen en maar te blijven zorgen. Ook als er niemand om vraagt. En ik weet als geen ander hoe het is om heel vaak moe te zijn en toch door te gaan. Ook als er niemand om vraagt. … lees het hele artikel hier op Vrouw & Passie

 

Bronafbeelding: Bron

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Persoonlijk

Contact met je kind dat ‘anders’ is

[vc_row padding_top=”0px” padding_bottom=”0px”][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”2/3″]

Drie tips waar je blij van wordt!

Je kind is anders, je kind heeft kenmerken van autisme, ADHD of nog iets heel anders wat kenmerkend is voor het gedrag. Dat trekt een grote pijl op je leven. Er is veel zorg nodig. Het kost jou als ouder extra energie.

lees het hele artikel hier op Vrouw & Passie

 

Bronafbeelding: Bron

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Bewustzijn

Hoeveel ben jij waard?

[vc_row padding_top=”0px” padding_bottom=”0px”][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”2/3″]

7 Tips om een waardevol leven te creëren.

Jezelf waardevol vinden, hoe gewoon is dat? Mag dat van jezelf of heb je het idee dat je dan ijdel en overdreven wordt? Of erger nog, dat je arrogant bent, omdat je jezelf zo geweldig vind. Er rust nogal een taboe op het idee dat je fantastisch bent, dat je aantrekkelijk bent. Het lijkt er zelfs op dat bescheidenheid meer wordt gewaardeerd dan jezelf laten zien.

lees het hele artikel hier op Vrouw & Passie

 

Bronafbeelding: Bron

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column fade_animation_offset=”45px” width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Innerlijk kind

Waarom zou je je verbinden met je innerlijk kind?

[vc_row][vc_column width=”2/3″]

Hoe maak je contact met een innerlijk kind en wat heb je er aan? Vraag jij je dat wel eens af? Hoe kom ik toch in verbinding en heeft dat eigenlijk wel nut? Kom en lees mee over één van de avonturen van mijn innerlijk kind. 

Het verlangen

De dag dat ik mijn wens uitsprak voor een kind, staat mij nog goed in mijn geheugen. We reden in de auto, mijn man en ik. Vanuit mijn verlangen stelde ik me voor dat er een klein kruimelmeisje in een autostoeltje zou zitten. Van het idee alleen al smolt ik helemaal weg. Deze mijmering deelde ik met mijn man. Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer hoe hij reageerde. Wel weet ik dat ik me vol van liefde voor hem voelde en wilde dolgraag samen een kind met hem krijgen. Het vooruitzicht was vol van rozengeur en maneschijn… lees het hele artikel hier op Vrouw & Passie

 

Bronafbeelding: Bron

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Autisme

Ouder van een kind met diagnose autisme

[vc_row][vc_column width=”2/3″]

De dag dat ik te horen kreeg dat mijn dochter wellicht autisme zou hebben, schudde de aarde voor mij op zijn grondvesten. Ik wist natuurlijk wel dat ik een kind had dat anders deed dan anderen. Maar autisme? Ik werkte nota bene met deze kinderen bij een Boddaert centrum. Mijn dochter, toen vier jaar, was in mijn ogen een heel strong willed kind. Ze wist heel goed wat ze wilde, ze was zeer gevoelig en angstig in grote groepen, haar taalontwikkeling verliep traag én wat ik zag, was dat ze moeilijk afstand van mij nam, maar was dát alles autisme?  

Inspraak op schoolkeuzes? Had ik dat maar geweten

Er volgde een periode waarin er nog veel meer werd geschud aan de aarde onder mijn voeten. Twee jaar later was ik alleenstaande ouder, had ik een andere baan, kreeg mijn vader de diagnose Alzheimer en ging mijn dochter naar speciaal onderwijs. Dit in afwachting van haar plek op de school verbonden aan het pedologisch Instituut. Als moeder had ik toen nog geen idee dat ik zelf veel inspraak had op de stappen die we op schoolgebied konden nemen.  Als ik dat had geweten….

…een mijlpaal was het moment dat bleek dat zij geen aanwijsbare verstandelijke beperking heeft qua IQ.Lianne Kortleve
We zijn nu jaren later en in een ander stadium gekomen. We hebben vele dalen gekend.  Vele mensen over de vloer gehad ter ondersteuning en heel veel gesprekken en testen op de verschillende scholen gehad waar ze daarna nog op heeft gezeten. Kort samengevat werd er gezien dat mijn dochter best het een en ander in haar mars had, maar lukte het, op 1 schooljaar na, maar zeer moeizaam om haar kwaliteiten tot uitdrukking te laten komen. Met hier en daar wat momenten van wanhoop, heb ik me nooit kunnen neerleggen bij het fenomeen dat zij voor haar leven getekend zou zijn door autisme en ik wist zeker dat ze niet verstandelijk beperkt was. Zeker wist en weet ik ook dat er een moment komt dat mensen stijl achter over vallen van de groei die zij doorgemaakt heeft en haar stralende zelf tot uitdrukking kan komen. Wat in ieder geval voor ons een mijlpaal is geweest, was het moment dat bleek dat zij geen aanwijsbare verstandelijke beperking heeft qua IQ. Ik heb dit altijd gezegd, maar de tests vertelden wat anders. Zo schrijnend om te merken dat je als ouder zo’n andere positie en bejegening hebt, dan in hetzelfde lijf als professioneel hulpverlener.

Ik blijk haar te kunnen helpen door persoonlijke groei

Wat een groot verschil  maakte, is het inzicht dat zij en ik enorm met elkaar verbonden zijn, net als overigens met mijn tweede dochter. Dat ik als ouder haar leven een andere wending kan geven door mij als ouder persoonlijk te ontwikkelen. Deze kennis is  verfijnd ik bij de opleiding tot kindertolk© met de Fluisterkind Methode© (nu Present Child Method© genaamd). Immers, kinderen leren door het voorbeeld dat je ze voorleeft. Ik heb veel mogen leren, waarbij zij voor mij als een groot voorbeeld heeft gediend en het leven van mijn jongste dochter  als mijn spiegel fungeerde!  Alles wat bij haar uitvergroot aanwezig was, diende ìk meer in mìjn leven te brengen. Met mijn persoonlijke groei als mens, kon zij aantonen dat haar IQ steeg boven het niveau van verstandelijke beperking.

De deuren van haar wereld gaan eindelijk open

Nu staan we aan het begin van een volgende wending. Ze gaat naar een nieuwe school. We hebben afscheid genomen van de school die niet wilde erkennen en werken vanuit de nieuwe feiten. Ze mag op haar nieuwe school zélf aangeven wat ze wil leren.

…dat zij mag doorbreken in dit leven en de bright-side mag gaan leven.Lianne Kortleve
Dat kan ze heel goed. Ze wil Engels, rekenen, wereldoriëntatie, Nederlands, dansen én recentelijk heeft ze er Duits bij gekozen. Het is een school waar ze mag leren om eigen initiatieven te ontwikkelen in plaats van dat ze haar vertellen en zo nodig dwingen in een bepaalde richting. Dat is een omwenteling en zal volgens haar “even wennen” zijn. Ze wordt begeleid door een therapeut op kinesiologisch gebied en een Integratief Manueel Therapeut, die aangeeft dat zij zich over een jaar als een “normale” jongere zal kunnen manifesteren. Het grootste probleem dat bij haar nu nog lijkt te spelen, zoals bij vele hoog sensitieve kinderen, zit volgens hem in de gevolgen en schade door vaccinaties én een hersenschudding die ze heeft opgelopen als twee jarige bij een val van een trap. Zelf hoog sensitief zijnde, weet ik dat het klopt. Dat we nog even geduld moeten hebben. Dat we over niet al te lange tijd haar krachten, haar wáre zijn kunnen tonen en boven alles, dat zij mag doorbreken in dit leven en de bright-side mag gaan leven. Want wat is dit een zwaar leven geweest, waarbij ze vaak gepest werd, ontzien, en door grote innerlijke boosheid werd getergd. Ze zat opgesloten in haar eigen wereld. Langzaam gaan nu de deuren open.

Ik weet hoe het is

Haar verhaal is verbonden met die van vele, van wie er altijd een aantal waren die met mij bleven en blijven geloven in haar talenten en mogelijkheden. Daarvoor ben ik dankbaar. Ik weet hoe het is om je kind te zien ploeteren en zwoegen, anders te willen, maar geen mogelijkheden lijkt te hebben. Hoe ze zich elke keer weer een beetje verder naar binnen opsloot om minder geraakt te hoeven worden. Hoe eenzaam ze zich voelt en wat dat doet met haar gevoel van eigenwaarde. Ik weet hoe het effect heeft op je gezinsleven, je sociale leven, effect heeft op haar jongere zus en de tol die zij daarvoor heeft betaald, hoe het effect heeft op je professionele leven en de keuzes waar je dan soms voor geplaatst wordt. Mijn (af en toe wanhopige) zoektocht heeft verscheidene prachtige mensen op ons pad gebracht. Ook weet ik wat een grote bijdrage zij en haar zus geleverd hebben door deze periode en alles wat we meegemaakt hebben, op mijn leven en groei en de mooie effecten die dat nu als vruchten geeft.

Blijf doorgaan!

Het allerbelangrijkste  wat ik hiermee wil vertellen is; als je overtuigd bent dat jouw kind mogelijkheden heeft, dat de diagnoses of beoordelingen van je kind anders uitvallen dan wat jij weet wat waar is, blijf dan doorgaan met staan voor de kant die jij kent! Blijf gaan voor dat stukje licht dat jij kent. Soms lijkt het een onbegaanbare weg, maar met doorzettingsvermogen en jouw wetenschap kom je ,met schrammen en builen wellicht, waar je wezen moet!

 

Bronafbeelding: ExpertBeacon

Deel dit bericht

[/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]
Over de auteur

Lianne Kortleve

Facebook

Sinds 1993 werk ik in de (jeugd)hulpverlening. Ik heb veel ervaring in het werken met kinderen, jongeren en ouders op het gebied van zelfontplooiing en empowerment.

[/vc_column][/vc_row]
Categorieën
Autisme

Autisme: geen defect, maar een vertraging en versnelling tegelijk

[vc_row][vc_column width=”2/3″]

Autisme is de meest onbegrijpelijke aandoening die er is. Het meest lastige in de begeleiding en het meest lastige in de opvoeding. Tegelijk is het zo wonderschoon. Het belangrijkste kenmerk is de andere wijze van sociaal zijn. De sociale interactie is atypisch en het aansluiten in sociale interactie kan daardoor zeer problematisch zijn. Autisme betreft de kern van het menselijk zijn: de omgang van mensen met elkaar. Er wordt wel gezegd dat als je autisme begrijpt, je alles van mensen begrijpt. Autisme is het meest onderzocht van alle psychische aandoeningen die er bestaan. Het onderzoek gaat door en nog steeds blijft het raadselachtig. 

Revoluties

Er hebben twee revoluties op het gebied van autisme plaatsgevonden en de derde vindt momenteel plaats. Tot 1943/44 bestond autisme niet als zodanig. De problematiek van mensen met wat we nu autisme noemen, werd, voordat men deze diagnose ontdekte, ondergebracht onder schizofrenie en psychoses. In 1943 beschreef Leo Kanner, en onafhankelijk van hem in 1944 Hans Asperger, een gedragspatroon dat ze beiden de naam ‘autisme’ gaven. De term ontleenden ze aan hun leermeester Bleuler, die het in zichzelf gekeerd zijn van mensen met schizofrenie benoemde als ‘autos’. Dit element van ‘in zichzelf gekeerd zijn’ gebruikte zowel Kanner als Asperger sindsdien als kern om het gedragspatroon te beschrijven van mensen.

Het werd duidelijk dat autisme niet samenging met een verstandelijke beperking, wat men eerst dacht.Dr. Martine F. Delfos
De term autisme heeft in de loop der tijd een verandering ondergaan. Er zijn benamingen gekomen voor de verschillende verschijningsvormen binnen autisme, onder andere hfa, High Functioning Autism. Het werd duidelijk dat autisme niet samenging met een verstandelijke beperking, wat men eerst dacht. De meeste mensen met autisme bleken geen verstandelijke beperking te hebben. Het hele spectrum van intelligentie komt voor bij autisme, tot en met een hoge intelligentie. Om het verschil duidelijk te maken, werd een nieuwe benaming gebruikt voor mensen met autisme zonder verstandelijke beperking: het syndroom van Asperger. Deze naam was een eerbetoon aan Hans Asperger (1944), wiens werk pas zeer laat vertaald werd in het Engels, waardoor het eerst met grote vertraging voor een breed publiek bereikbaar werd.

Erfelijk

Leo Kanner was van mening dat autisme een erfelijke component had, omdat hij aspecten van het autistische gedrag van kinderen in de ouders herkende. Bettelheim echter was van mening dat de opvoeding door de ouders, met name de moeder, van groot belang was. Dit werd decennialang de leidende gedachte. Vanaf de tachtiger jaren van de twintigste eeuw werd duidelijk dat autisme vervat zit in de genen, en wel in een hele groep genen. Dit werd de tweede revolutie op het gebied van autisme. Niet de opvoeding, maar de genetische component bleek doorslaggevend bij autisme. Tot op de dag van vandaag is het onderzoek naar de rol van genen bij autisme gaande. Hoewel de genetische component ongetwijfeld een rol speelt, betekent dit niet dat autisme op grond daarvan vast te stellen is. De diagnose autisme is nog steeds afhankelijk van de beoordeling van gedrag. In de dsm-iv en de icd-10, de diagnostische handboeken voor psychiatrische problematiek, zijn de criteria om autisme te diagnosticeren gebaseerd op gedragskenmerken (sociale interactie, communicatie en obsessief en repetitief gedrag).

Defect

Vanuit het idee dat autisme veroorzaakt werd door genen, werd het denken gestuurd vanuit het perspectief van een defect. Het idee was dat mensen met autisme een defect hebben en daardoor bepaalde dingen niet begrijpen en niet kunnen doen. Men zocht de defecten op en probeerde oplossingen te bedenken om daarmee om te gaan. Paniek en agressie die kunnen ontstaan bij kinderen met autisme, werd bijvoorbeeld het hoofd geboden door te proberen hun wereld voorspelbaar te maken met vergaande structuur in hun leefsituatie en op school. Het probleem dat ze op school niet goed konden onthouden wat ze moesten doen en zich terugtrokken in zichzelf, trachtte men op te lossen door pictogrammen op borden te plaatsen, zodat ze duidelijk konden zien wat hun taken waren.

…ontdekt werd dat het bij autisme om een vertraging van de rijping van de hersenen gaat…Dr. Martine F. Delfos
De derde revolutie op het gebied van autisme begint min of meer met het onderzoek van Hazlett en collega’s van 2006. Zij ontdekten dat bij adolescenten met autisme het proces van toename van grijze stof in de hersenen later plaatsvindt dan bij jongeren zonder autisme. Het bleek dat de productie van grijze cellen met name in de linker hersenhelft plaatsvindt. Dit doorbrak het idee van autisme als defect nog niet. In 2011 kwamen echter een aantal onderzoeken vrij waarbij ontdekt werd dat het bij autisme om een vertraging van de rijping van de hersenen gaat en niet om een defect. Bastiaansen en collega’s van het Herseninstituut Nederland beschrijven dat het om een vertraging gaat in plaats van een defect op basis van de toename aan sociaal inzicht en handelen die ze constateerden bij het ouder worden van mensen met autisme.

Vertraging

Een ander onderzoek datzelfde jaar, van Whitehouse en collega’s, toonde aan dat meisjes met autisme gemiddeld twee jaar later menstrueren dan meisjes normaliter doen. Ook in 2011 ontdekten Hua en collega’s dat er sprake was van vertraging in de ontwikkeling van de hersenen van kinderen met autisme, met name op het gebied van sociale interactie en communicatie, en met betrekking tot repetitief gedrag. Een gebrekkige sociale interactie en communicatie alsmede repetitief gedrag worden beschouwd als de basissymptomen voor autisme. Hiermee wordt onderbouwd dat het bij autisme om een vertraging gaat in plaats van een defect. Zo ontstaat vanuit wetenschappelijk onderzoek een ommekeer van ‘defect’ naar ‘vertraging’ bij autisme. Dit zal enorme gevolgen hebben voor de hulp aan en opvoeding van kinderen met autisme. Diagnostici en hulpverleners zullen een cultuuromslag moeten maken van denken in termen van defect naar het perspectief van het stimuleren van de ontwikkeling. Alle drie de revoluties zijn overigens voor de kinderen met autisme en hun ouders meestal niet verrassend: ze wisten al dat het geen schizofrenie was, dat het erfelijk was en dat ze meer tijd nodig hebben om te rijpen.

ass of autismespectrumstoornissen

De dsm-iv en de icd-10 gaan plaats maken voor de versies 5 en 11. Voor autisme gaat dit waarschijnlijk betekenen dat de verschillende benamingen verdwijnen en dat er voortaan over ass, autismespectrumstoornissen, gesproken zal worden. De criteria worden teruggebracht tot twee groepen. Een wezenlijke verandering zal zijn dat bij de dsm-5 een stoornis in de mens als geheel geplaatst zal worden; dimensies als sekse, leeftijd, intelligentie, externaliseren en internaliseren worden betrokken bij de diagnose. Het zal problemen geven om de omslag te maken. Het betekent dat autisme niet meer op zichzelf staat, maar ín de mens met autisme geplaatst wordt. Het is echter de vraag of de dsm en icd op tijd de omslag van defect naar vertraging zullen kunnen maken. De theorie van het socioschema met de mas1p (Delfos, 2001-2011) is sinds 2001 reeds gebaseerd op het idee van vertraging aan de ene kant en versnelling aan de andere kant. Het onderzoek van Hazlett is een extra ondersteuning voor deze theorie, omdat daar de vertraging geplaatst wordt in de linker hersenhelft, waar de theorie van het socioschema bij autisme ook van uitgaat.

Mas1p

De mas1p betekent dat ieder mens met autisme anders is en dat het zich binnen een mens tijdens zijn levensloop ontwikkelt. Ieder mens met autisme heeft een regenboog aan leeftijden in zichzelf. Iemand met een kalenderleeftijd van 17 jaar kan met betrekking tot hechting 9 maanden zijn, in zijn spelgedrag 3 jaar, op het gebied van wiskunde 25 jaar en met betrekking tot treinen het niveau hebben van een getrainde professional op dat terrein. Uitgaande van een vertraging in plaats van een defect betekent het dat er aangesloten moet worden bij de mentale leeftijd. Dan verwachten we dus groei. Om de mogelijkheden van het kind met autisme te ontwikkelen, is het noodzakelijk het kind uit te dagen. Dat lijkt haast onmogelijk wanneer we uitgaan van die regenboog aan leeftijden. Toch is de praktijk gemakkelijker dan men vaak denkt. Eerst moet met betrekking tot een bepaald onderwerp vastgesteld worden wat de mentale leeftijd is. Dat is erg vaak zeer jong, men komt regelmatig terecht in de eerste levensjaren. Om een mentale leeftijd met betrekking tot een onderwerp te ontdekken, is er een simpele vuistregel zolang onderzoek nog geen test voor de mas1p heeft ontwikkeld. Men neemt het verbazingwekkende en hardnekkige gedrag en past daarop de volgende regel toe: Dit is heel normaal gedrag op de leeftijd van … Wanneer een leeftijd gevonden wordt, past men de kern van de opvoeding toe die bij dat onderwerp op die leeftijd hoort.

[/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”sidebar-main”]

Deel dit bericht

[/vc_column][/vc_row][vc_row inner_container=”true” padding_top=”0px” padding_bottom=”0px” border=”none” bg_color=”#f4f4f4″][vc_column width=”1/1″]

Voorbeeld van problemen met tijd voor universiteitsstudent John, 25 jaar oud

John is 25 jaar en studeert aan de universiteit. Hij behaalt goede resultaten. Hij weet dat hij een vertraging heeft op allerlei andere gebieden en dat het prettig voor zijn omgeving is als hij hulp vraagt als hij ergens mee zit. Nu heeft hij ’s ochtends veel problemen met de tijd door het douchen.

Hij vraagt: ‘Hoe lang moet ik douchen?’ Het is zijn onzekerheid over de duur van het douchen die hem ’s ochtends in de problemen brengt. ‘Tot je klaar bent’, was het antwoord. Dit hielp de intelligente John niet en hij vroeg verder: ‘Maar wat is klaar?’ Als we hier de mentale leeftijd moeten schatten, komen we heel jong uit.

Tijdsbesef

Het tijdsbesef heeft een paar jaar nodig om zich te ontwikkelen. Kijken we bij dit onderwerp naar de opvoeding, dan zien we al snel dat ouders kinderen wassen en daarbij alles benoemen: ‘Nu je oortjes en dan nog je beentjes’, enzovoort, tot alles aan de beurt is geweest en dan zeggen ouders: ‘Klaar!’ Dit hielp om het juiste antwoord aan John te kunnen geven: ‘Als je overal geweest bent.’ ‘O, is dat het’, reageerde John tevreden en verbaasd. Hij had het zich al zo lang afgevraagd. Meer had hij niet nodig. Het zeer jonge kind in hem met betrekking tot het onderwerp douchen werd ‘vastgehaakt’ aan andere, veel verder ontwikkelde delen. Johns probleem was opgelost.

Hij heeft op zijn leeftijd niet meer hetzelfde ritueel nodig als het kind; John had het denkraam nodig dat hij miste, zodat de brug geslagen kan worden naar het niveau van andere delen van zijn kennis en ervaring. De sleutel vinden kan vaak wat lastig zijn, maar de verandering is vaak een flinke stap vooruit, zonder veel moeite.

Vanuit het denken van een defect zou aan John misschien een tijd worden voorgesteld. Dit lost zijn probleem niet op, want is het dan wel goed gegaan met douchen? Vanuit ontwikkeling zullen we eerder kennis en inzicht geven zoals we dat in de opvoeding bijna op 24-uurs basis doen.

[/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”0px” padding_bottom=”0px” border=”none” bg_color=”#f4f4f4″ inner_container=”true”][vc_column width=”1/1″]

Voorbeeld van agressieve uitbarstingen puber Peter, 16 jaar oud

Peter is inmiddels 16 jaar. Hij heeft al sinds zijn vijfde enorme agressieve uitbarstingen. Zoekend naar de oorzaak wordt duidelijk dat vooral ruzies in huis ervoor zorgen dat hij plotseling uitbarst. Als we hierbij naar een mentale leeftijd kijken, dan komen we uit op 2 à 3 jaar, wanneer kinderen gefrustreerd zijn dat ze nog niet kunnen uitdrukken wat er in hen omgaat.

Ouders proberen kinderen dan te helpen om te ontdekken wat er is. Door te vertellen wat ze denken, ontdekken kinderen dat je emoties uit kunt drukken en verdwijnt de heftige agressie. In gesprek met Peter wordt het onderwerp besproken. ‘Ik denk dat jij heel erg je best doet om je te beheersen en dan plotseling toch nog uitbarst in agressie. Het is wel fijn dat je zo je best doet.’ Peter is duidelijk blij met deze echte communicatie en zegt: ‘Maar wat als ik iets door het raam gooi? Of wat als ik iets gevaarlijks pak?’ Het wordt daarmee duidelijk hoe erg Peter zich probeert te beheersen en hoe bang hij ook zelf is voor zijn agressie. ‘Dat is wel prettig omdat je dan het vervelende gevoel kwijt bent, dat is dan weg. Maar ik heb je nu een beetje leren kennen en ik merk dat je een heel aardige jongen bent. Dan heb je daarna een heel groot probleem omdat het raam stuk is of omdat je iets heel ergs gedaan hebt. En daar kun je dan weer nog slechter tegen.’

Hij luistert diep geconcentreerd en hij knikt bedachtzaam. ‘Het is heel fijn dat je je beheerst, maar het is ook zwaar en niet genoeg. Je zou nog iets anders moeten doen behalve je beheersen.’ ‘Wat?’ vraagt Peter gretig. ‘Sommigen tekenen of maken muziek.’ ‘Nee,’ zegt Peter beslist, ‘dat is niets voor mij.’ ‘Wat vind jij dan fijn?’ ‘Woorden’, antwoordt Peter. ‘Nou, dan gebruik je dat. Dan vertel je hoe je je voelt, aan je broer bijvoorbeeld. Dan zeg je dat je je heel rot voelt door die ruzie.’ Peter kijkt blij, hij past het direct op zijn familie toe en deelt zijn gevoelens. Later vraagt hij: ‘Wat thuis werkt, werkt dat ook op school?’ Van een volledig in agressie opgesloten jongen, waar de familie al jaren mee kampt, is Peter plotseling een jongen die creatief omspringt met ideeën die hem aangeboden worden. Overigens had deze hulp ook jaren eerder succes kunnen hebben.

Al die tijd ging zijn omgeving met Peter om vanuit een defect-denken en werd men steeds banger omdat hij ouder, groter en sterker werd waardoor zijn agressie gevaarlijker werd. Vanuit het perspectief van vertraging krijgt Peter het inzicht en de kennis die hem ontbraken. Vervolgens kan hij die koppelen aan wat hij al weet. Het idee dat kinderen met autisme niet kunnen generaliseren, is gebaseerd op een defect-denken en niet op een vertraging. Hun ruimte voor ontwikkeling geven kan hen daadwerkelijk bevrijden.

[/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”20px” padding_bottom=”0px” border=”top”][vc_column width=”1/2″]

Tekst: Dr. Martine F. Delfos is biopsycholoog, wetenschapper, therapeut en schrijfster.

Dit artikel is gepubliceerd in het magazine Kinderwijz maart/april 2012. Een los nummer of abonnement kun je bestellen via www.248media.nl

Bron afbeeldinghttp://www.heartforautism.com/

[/vc_column][vc_column width=”1/2″]

Informatie over haar werk: www.mdelfos.nl

Standaardwerk: Een vreemde wereld. Over autismespectrumstoornissen (ass). Voor ouders, partners, hulpverleners, wetenschappers en de mensen zelf (9e druk). Amsterdam: swp.

[/vc_column][/vc_row]